Pukadło — p. Plesymetr.
Pukanina, ciągłe pukanie; strzelanina, kanonada.
Pukawka, zabawka dziecięca do pukania a. do strzelania; żart., licha strzelba.
Pukiel, nm., wypukłość, wydętość.
Pukla, nm., kędzior, część włosów zwinięta wypukło; pierścień włosów; lok wypukły.
Puklad, daszek, buda na wozie.
Puklasty, wypukły, baniasty.
Puklerz, fr., tarcza okrągła z wypukłym środkiem, paiża (fig.).
Puklerznik, nm., płatnerz, wyrabiający puklerze; zwierzę ssące z rzędu szczerbatych, z rodziny pancerników (fig.).
Puklić, Puklować, czynić, wypukłym; p. ś. sterczeć wypukło, wystawać.
Puknąć — p. nied. Pukać.
Pula, fr., w grach o pieniądze: stawka, ogół stawek; przen., w grze karcianej: partja, umówiona liczba punktów do zgrania.
Pularda, fr., kura kastrowana, aby nie miała jaj i tuczona.
Pulares, łć. — p. Pugilares.
Pulchnić, czynić pulchnym.
Pulchnieć, stawać ś. pulchnym.
Pulchny, miękki, uginający ś. pod dotknięciem, delikatny w dotknięciu; gąbczasty.
Pulcynel, wł. — p. Poliszynel.
Pulka fr., zdr. od Pula.
Pulmanowski wagon = duży, długi, urządzony zbytkownie, na specjalnych. resorach.
Pulment, łć., zaprawa malarska pod złocenie lub srebrzenie.
Pulpa, łć., miąższ owoców lub korzeni; miazga zębowa.
Pulpecik, zdr. od Pulpet.
Pulpet, wł., klusek z bułki moczonej, łoju wołowego, jajka, soli i pieprzu, gotowany na wodzie i następnie wrzucany do zupy, szczególnie do rosołu.
Pulpit, łć., stolik do pisania z pochyłym blatem; podstawka przenośna z pochyłym blatem, na której kładzie ś. mszał podczas Mszy Św.; rodzaj małych stalug pod nuty, książkę (fig.).
Pulpitowy łć., odnoszący ś. do pulpitu, podobny do pulpitu: p. dach = jednospadowy.
Puls, łć., tętno krwi w arterjach, miarowe kurczenie ś. i rozkurczanie ś. tętnic, zależne od skurczów serca; tętnienie; miejsce na ciele, w którym tętnienie daje ś. wyczuć, objaw życia; przen., trzymać rękę na pulsie życia publicznego = śledzić wszelkie jego objawy i drogi, jakiemi ono płynie.
Pulsacja, łć., bicie tętna, bicie serca; drganie faliste.
Pulsetka, łć., rękawek, wkładany na rękę poniżej palców i miejsca, gdzie widoczne jest pulsowanie, osłaniający i pięść: rodzaj mitenki.
Pulsować, łć., o krwi: obiegać w arterjach i żyłach, sprawiając wyczuwalne tętno; przen., o życiu społecznym: dawać oznaki istnienia, postępu.
Pultynek, nm., napełniona czymś ciężka poduszeczka do igieł; takaż poduszeczka do opierania łokcia przy wdziewaniu rękawiczek; mały pulpit, szczególniej do robótek kobiecych (fig.); mały tłuścioch, dzieciak pulchny.
Pulwerkar, wóz z prochem.
Pulwersak, nm., worek skórzany na śrót, na naboje.
Pulweryzator, łć., rozpylacz, przyrząd do rozbijania płynu na
