Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/943

naznaczoną, odegrać na fortepianie bez poczucia, nieumiejętnie.

 Odbicie, odepchnięcie, odparcie uderzeniem; odpędzenie, odegnanie; odłamanie jakiej części o. czegoś biciem, wyłamanie, otworzenie; odebranie przez bój; uwolnienie; odbitka, reprodukcja, kopja; obraz, powstający na gładkiej, lśniącej powierzchni skutkiem załamania ś. promieni świetlnych (o. w lustrze, w wodzie); o. ciała sprężystego, głosu, echa, fal; kąt o-a = kąt między prostopadłą padania a promieniem odbitym; wyraz stanu duszy, myśli, odczucie, refleks.

 Odbić, forma dok. od Odbijać.

 Odbiec, for. dok. od Odbiegać.

 Odbieg, odbieganie, ucieczka; spadek, ujście (o. wód); upływanie, mijanie (o. lat).

 Odbiegać, forma dok. Odbiec; biegiem oddalać ś.; zbiegać, uciekać; przen., przechodzić, mijać; o. kogo, czego, opuszczać, zostawiać na łaskę losu, porzucać; nie zgadzać ś. z kim; nie trzymać ś. czego; zbaczać od punktu, oddalać ś. od czego.

 Odbieracz, ten, co odpiera; w chem., naczynie przystosowane do dzioba alembika a. retorty i odbierające płyn destylowany, odbieralnik, przyjemnik; robotnik, zdejmujący z maszyny arkusze zadrukowane; przyrząd w telegrafach do przyjmowania depesz; przyrząd w telefonach, za pomocą którego słyszymy głos, zdaleka przesyłany, odbierak, receptor.

 Odbieraczka, robotnica, przyjmująca z wozu snopy przy składaniu ich w stodole; pracownica w drukarni, przyjmująca arkusze w czasie ich druku.

 Odbierać, forma dok. Odebrać; brać od kogo z powrotem co swoje, odzyskiwać, otrzymywać z powrotem; otrzymywać, dostawać, przyjmować; wydzierać, brać od kogo co gwałtem, pozbawiać kogo czego; oddzielać, odłączać; o. dziecko = przyjmować je przy rodzeniu, spełniać przy rodzącej obowiązki akuszerki.

 Odbieralnik, naczynie, przyjmujące płyn dystylowany z alembika; naczynie, w które spływają płyny, sączące ś. z ciała.

 Odbierka, Odbiórka, odbieranie pod liczbą sztuk drzewa, wywiezionych z lasu, albo sążni wyrąbanego drzewa; koszt nakładów corocznych (o. rolnicza); pobór do wojska, przyjmowanie rekrutów.

 Odbieżały, ten, który odbiegł; opuszczony, porzucony, zostawiony, zapomniany.

 Odbieżeć — p. Odbiec.

 Odbijacz, ten, co odbija; pracownik w drukarni, odbijający na maszynie ręcznej arkusze do korekty, preser; w fiz. — p. Reflektor.

 Odbijać, forma dok. Odbić; uderzeniem odpychać, zwracać napowrót, odpędzać, odpierać, odparowywać (o. cios); otwierać co siłą, biciem, wybijać; biciem, uderzeniem odłączać część od całości, odłamywać, oddzierać; odbierać, odzyskiwać, uwalniać; odciskać, drukować, odtłaczać; oddalać ś. od brzegu, odpływać; w fiz., o. światło, głos = pod kątem załamania zwracać w inną stronę; przen., odznaczać się, wyróżniać się na tle czego, odskakiwać od tła; uderzać, szarpać w tył przy wystrzale; za pomocą uderzenia sprawiać, że odstaje (o. ciało od kości); bijąc, wynagrodzić sobie, odwetować; o. ś., odbiwszy ś., odskakiwać; bronić ś. od napaści; o świetle, głosie i t. p.: łamać ś. od gładkiej powierzchni, tak iż kąt podania równy jest kątowi odbicia; oddalać ś. od brzegu, od stanowiska, od stada; odgrywać ś., wetować przegranę; odrzygać ś.,