kobiety = pieszczotka, duszka, serce, kochanie.
Kotkowe rośliny, mające kwiaty pręcikowe ułożone w kotki, w baźki.
Kotlarz, rzemieślnik, wyrabiający różne przedmioty i naczynia z miedzi.
Kotlecik, zdr. od Kotlet.
Kotlet, fr., potrawa z mięsa ryby lub z kartofli tartych, smażona, formy placka; przen., k-y = faworyty formy placuszków.
Kotlina a. Kotłowina, okrągły dołek w ziemi, okrągłe zagłębienie; dolina o ścianach stromych: okrągła dolina; ognisko, palenisko
Kotłować, gadać dużo, męczyć kogo swojem gadaniem; k. komu głowę = zajmować mu ją jakim żądaniem, mącić, męczyć czyjąś uwagę rozmową, dręczyć; k. ś., gotować ś., wrzeć, kipieć; przewracać ś., mącić ś., burzyć ś.; hałasować, zachowywać ś. niespokojnie.
Kotłowe (-ego), opłata od kotła okowity, piwa i t. p
Kotłowy, pilnujący kotła w gorzelni, w browarze.
Kotna, samica ciężarna, brzemienna niektórych zwierząt (kotów, zajęcy, jeleni i t. p.).
Kotonerje, fr., tkaniny bawełniane.
Kotonowy fr., olej, olej wyrabiany z nasion bawełny.
Kotopastka, roślina z rodziny wargowych, szanta (fig.).
Kotować, fr., oznaczać liczbami długość linji a. wielkość kąta na rysunku; numerować (np. akta); notować ceny, kursy giełdowe.
Kotuchna, pieszcz. od Kotka.
Koturny, gr., w starożytności: teatralne na podwyższonych podeszwach obuwie aktorów greckich, nadające wzrost przechodzący miarę ludzką (fig.), przen., stąpać na k-ach, przemawiać z k-ów = używać stylu szumnego, napuszonego, mowy tragicznej; przesadzać
Kotwiasty, mający postać kotwicy, haka.
Kotwica, Kotew, Kotwa, Kotwia, nm., duży hak żelazny o 2, 3 a. 4 zębach, który, spuszczony na łańcuchu na dno wody, zatrzymuje statek na miejscu (fig.); przen., deska ratunku, port bezpieczeństwa, ostoja, ocalenie; zbroja magnesu, płyta z żelaza miękkiego, przykładana do magnesów, żeby ich magnetyzm nie osłabł; w zegarku: ankier, wychwyt, łuk metalowy z zakrzywionemi końcami, utrzymujący jednostajność ruchów zegarka (zdr. Kotwiczka).
Kotwiczne, Kotwicowe, nm., opłata od zarzucania kotwicy w porcie.
Kotyljon, fr., taniec wirowy, urozmaicony dowolnemi figurami, walc z figurami.
Kotyzacja, fr., ocenianie; rozkład podatków, rozkład składki; oznaczenie kursu papierów publicznych w cedule giełdowej.
Kować — p. Kuć.
Kowadełko (zdr. od Kowadło); największa z kosteczek słuchowych, leżąca pomiędzy młotkiem a strzemieniem w jamie bębenkowej ucha.
Kowadło, przyrząd, na którym w kuźni kują metale (fig.).
Kowal, rzemieślnik, wyrabiający grubsze przedmioty z żelaza; zabawa dziecinna: tańce ze śpiewem wedle taktu kucia; student a. uczeń pilny, ale niezdolny, uczący ś. długo każdej lekcji; owad
