Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/574

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

ków a. śpiewaków wobec zgromadzonych słuchaczów; większy litwor muzyczny popisowy; porozumienie, zgodne działanie między mocarstwami; dać k. = zrobić coś wzorowo, na podziw.

Koncertacja, łć., ociąganie się, wzdraganie ś.

Koncertant, Koncercista, fr., artysta, dający koncert, a. biorący udział w koncercie (forma ż. Koncertantka).

Koncertmistrz, nm., przewodnik, dyrektor koncertu; pierwszy skrzypek w orkiestrze.

Koncertować, fr., dawać koncert.

Koncertowo, fr., popisowo, doskonale, świetnie.

Koncerz, czes., długa dzida; wielki, ciężki miecz obosieczny, używany przez husarzy (fig.).

Koncesja, łć., przyzwolenie, przywilej na jakie przedsiębiorstwo, wydany przez wsadzę; ustępstwo, ustąpienie (zdr. żart. Koncesyjka).

Koncesjonarjusz, łć., ten, komu udzielono koncesji, przywileju, pozwolenia.

Koncesjonować, łć., udzielać na co koncesję.

Koncesjonowany, łć., istniejący na zasadzie koncesji rządowej (zakład k., przedsiębiorstwo k-e).

Koncha, gr., skorupa mięczaka, muszla, małżowina (fig.); k. uszna = zewnętrzna część ucha.

Konchit, Konchjolit, gr., skamieniałość muszlowa.

Konchoida, gr., linja krzywa, ślimakowata (4-go stopnia), leżąca na płaszczyźnie, obmyślona celem rozwiązywania takich zadań jak: trysekcja kąta płaskiego, zdwajanie sześcianu i in.

Konchologja, gr., nauka o muszlach.

Koncyljacyjny, łć., zgodny, pojednawczy.

Koncyljarny, przym. od Koncyljum; spory k-e = toczące ś. na koncyljach duchownych.

Koncyljum, łć., zgromadzenie dostojników kościelnych dla narad w rzeczach wiary; sobór.

Koncypista, Koncepista, Koncypjent, łć., urzędnik, który samodzielnie układa referaty; referent; i kancelista, wprawiający ś. w układanie referatów.

Koncypować, łć., obmyślać układać w myśli, referować, redagować.

Kondel, zdr. Kondlikp. Kundel.

Kondemnata, Kondemnacja, łć., wyrok skazujący, wydany zaocznie z powodu niestawienia ś. w sądzie; potępienie.

Kondensacja, łć., zgęszczenie, skroplenie gazów, pary.

Kondensator, łć., przyrząd do zgęszczania i skraplania pary; przyrząd złożony z dwu płyt metalowych, oddzielonych złym przewodnikiem do zbierania znacznej ilości elektryczności, zgęszczacz (fig.).

Kondensować, łć., poddawać kondensacji.

Kondescencja, łć., zjechanie sądu na grunt dóbr, co do których zachodzi spór.

Kondescensorjalny, łć., zjazdowy.

Kondolencja, łć., okazanie współczucia, współubolewanie.

Kondolencyjny, łć., okazujący współczucie.

Kondonacja, łć., przebaczenie.

Kondor, peruw., ptak drapieżny dzienny z rodziny sępów (fig.).

Kondotjer, wł., dowódca bandy zbrojnej we Włoszech