Kamrat, nm., towarzysz broni, współuczestnik; kolega.
Kamsin, ar. — p. Chamsyn.
Kamusznik, ptak brodzący, zaliczony do rodziny bekasów (fig.).
Kamwolowy, nm., z szerści wielbłądziej.
Kamyk, Kamyczek, zdr. Kamień.
Kamysznica, owad bezskrzydły, drewniak, krocionóg (fig.).
Kamzans, nm., gzyms okapowy — nade drzwiami a. nad oknem (fig.).
Kanaforka[1], łć., szafarka, pilnująca śpiżarni.
Kanafarz, łć. — p. Kanaparz.
Kanak, tat., naszyjnik drogocenny kobiecy; wogóle rzecz droga; przen., pieszczoszek (zdr. Kanaczek); K. mieszkaniec wysp Sandwickich; robotnik na wyspach Oceanu Południowego.
Kanalik, łć., drobny przewód w ustroju zwierzęcym, roślinnym; cewka.
Kanalizacja, łć., urządzenie kanałów i ścieków podziemnych w mieście.
Kanalizować, łć., zaprowadzać kanalizację, przeprowadzać, budować kanał lub kanały.
Kanalja, fr., łotr, niegodziwiec; tłuszcza, pospólstwo, motłoch.
Kanał, łć., rów szeroki pełen wody; ściek murowany podziemny do odprowadzania wody i nieczystości (fig.); sztucznie zrobiona rzeka, służąca do przejścia z rzeki do rzeki, z morza do morza rura a. otwór w murze (k. dymowy, powietrzny); cieśnina morska; ulica wodna (w Wenecji); przewód w organizmie (k. pokarmowy i t. d.); przen droga, przez którą się coś przedostaje.
Kanapa, fr., sofa z plecami i poręczami (fig.)
Kanaparz, Kanafarz, łć., szafarz, piwniczy klasztorny.
Kanapka, fr., mała kanapa; krajanka chleba a. bułki z masłem i serem, z kawiorem, śledziem, sardynką i t. p.
Kanar, gatunek wyborowy cukru trzcinowego; nasionka, dawane kanarkom na pokarm.
Kanarek (forma ż. Kanarzyca) = ptak stożkodzioby z rodziny wróbli (fig.); bot. gatunek owsa; przen., dawny omnibus warszawski, pomalowany na żółto; żart., człowiek żółto ubrany.
Kanarkowy, żółty jak kanarek.
Kanaster, fr., kosz z trzciny cukrowej, wykładany cynfolją, używany w Indostanie do opakowania — p. Knaster.
Kanasz, fr., wygięcie szyi konia.
Kanaus, pers., gatunek perskiej lekkiej tkaniny jedwabnej.
Kancelarja, łć., oddział biura do przyjmowania spraw i interesantów, oraz wydawania im uchwały, wezwania i t. p.; biuro, pokój do załatwiania spraw gospodarskich; zarząd gminny; pracownia; żart., ustęp, wychodek.
Kancelaryjny, łć., przym. od Kancelarja; k-e pismo = rodzaj pisma wyraźnego k-y styl = suchy urzędowy sposób pisania; k-y papier = zwykły, nie zalewający się papier do pisania.
Kancelista, nm., niższy urzędnik pracujący w kancelarji; pisarz, przepisywacz w biurze.
Kancer, łć., rak (choroba).
- ↑
Prawdopodobnie błąd, powinno być Kanafarka
