właścicieli oraz prawa osób trzecich do nieruchomości; zastaw dóbr nieruchomych, jako zabezpieczenie dla wierzyciela; dobra zastawione; archiwum akt hipotecznych, dotyczących własności nieruchomej; żart. pośladek.
Hipotekarjusz, łć., wierzyciel hipoteczny.
Hipotekować, gr., zapisywać wierzytelność do księgi hipotecznej, zabezpieczać na hipotece.
Hipotenuza, gr., mat., przeciwprostokątna (fig.).
Hipotetyczny, gr., przym. od Hipoteza; przypuszczalny, niepewny, prawdopodobny, możliwy.
Hipoteza, gr., przypuszczenie naukowe; teorja, oparta na prawdopodobieństwie, domysł.
Hipotomja, gr., anatomja konia.
Hipp- — p. Hip-.
Hipparjon, gr., gatunek konia zaginionego, kopalnego.
Hipsometr, gr., przyrząd, służący zamiast barometru do mierzenia wysokości danego punktu na powierzchni ziemi, polegający na zasadzie, że woda wre w temperaturze tym niższej, im pod mniejszym znajduje się ciśnieniem (fig.).
Hipsometrja, gr., nauka mierzenia wysokości miejsc, czyli wyniesienia ich nad poziom morza.
Hipsometryczna gr., mapa, mapa, na której są wskazane różne wysokości grantu kraju.
Hipuryty, gr., skamieniałe skorupy małżów w utworach osadowych formacji kredowej (fig.).
His, muz., nuta h z krzyżykiem, czyli podwyższona o pół tonu.
Histerja, Histeralgja, gr., choroba nerwowa kobieca, zwykle skutkiem cierpień macicy, nerwica.
Histerotomja, gr., operacja rozcięcia macicy, cięcie cesarskie.
Histeryczka, gr., kobieta, dotknięta histerją, dziwaczka.
Histeryk, gr., ten, co cierpi jakoby na hi ster ję.
Histochemja, gr., dział chemji, badający skład komórek i tkanek zwierzęcych i roślinnych oraz zachodzące w nich procesy chemiczne.
Histogienja, Histogieneza, gr., powstawanie tkanek.
Histolog, gr., uczony badacz budowy drobnowidzowej tkanek organizmu.
Histologja, gr., część anatomji, nauka o tkankach i komórkach mikroskopijnych, składających organy ludzi, zwierząt lub roślin.
Historja, łć., opis przebiegu tego, co się działo w pewnym czasie, opis dziejów, nauka dziejów, dziejoznawstwo, dziejopisarstwo; dzieło historyczne, opowiadanie historyczne; h. naturalna = nauki przyrodnicze: zoologja, botanika, mineralogja; przygody; powieść; zdarzenie, scena, awantura (to ci była h!), rzecz, sprawa (cała h., ciekawa h.).
Historjograf, gr., historyk, dziejopis.
Historjografja, gr., dziejopisarstwo, źródła historyczne, dzieła treści historycznej.
Historjozof, gr., rozpatrujący dzieje z punktu widzenia filozofji.
Historjozofja, gr., nauka o prawach rządzących dziejami; filozofja dziejów; wykład filozoficzny zasad historji.
Historycznie, gr., przysł., dziejowo, faktycznie, według historji, istotnie, rzeczywiście.
