Strona:M. Arcta słownik ilustrowany języka polskiego - Tom 1.djvu/305

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została przepisana.

Estragon, fr., bot. gatunek bylicy, hodowany do użytku kuchennego, draganek (fig.).

Estyma, Estymacja, łć., szacunek, poważanie, cześć, znaczenie.

Estymator, łć., czciciel, wielbiciel.

Estymować, łć., czcić, szanować, poważać, mieć szacunek dla kogo, wielbić, cenić.

Esy, otwory w desce skrzypców w formie litery s.

Esy-floresy, różne linje i zakręty oraz rysunki w kwiaty, jako ozdoby ornamentacyjne.

Eszelony (-ów), fr., blp. szyk bojowy, w którym każdy następny oddział jest bardziej cofnięty od poprzedniego, stojącego obok; każda z części, na które dzieli się pułk podczas podróży.

Eszofować ś., fr., gniewać ś., zapalać ś., rozgorączkowywać ś. w gniewie.

Et! wykrz. (nieukontentowanie, zniechęcenie), ech!

Etablować ś., fr., urządzać ś., otwierać jaki zakład (handlowy, przemysłowy).

Etalaż, fr., wystawa towarów sklepowych.

Etalon, fr., miara a. waga urzędowa, podług której sporządzane i sprawdzane są inne.

Etamina, fr., tkanina wełniana błyszcząca, prawdę tak rzadka i ażurowa, jak kanwa.

Etan, gr., węglowodór z szeregu metanowego.

Etap, fr., trakt, gdzie są w pewnych odległościach miejsca wypoczynku dla więźniów eskortowanych; miejsce, stacja wypoczynku i pożywienia wojska; straż, eskortująca więźniów.

Etat, fr., wykaz spodziewanych dochodów i wydatków na pewien okres czasu; część budżetu, tycząca się pojedynczej gałęzi administracyjnej; stała płaca urzędnika, pomieszczona w budżecie instytucji rządowej i zapewniająca prawo do emerytury (być na etacie = zajmować stałą posadę z pensją przewidzianą w zatwierdzonym budżecie instytucji rządowej; spaść z etatu = stracić taką posadę z powodu jej zniesienia).

Etatowy, fr., zaliczony do rzędu urzędników, pobierających stałą pensję rządową; objęty etatem, budżetem; istotny, rzeczywisty.

Etażerka, fr., półki bez boków, wiszące lub stojące; szafka otwarta na książki, papiery, naczynia ozdobne, statuetki; naczynie na wysokiej nóżce, na owoce, bakalje.

Etcetera, łć., skr. etc. i tak dalej i tam dalej, i tym podobnie.

Eter, gr., substancja przypuszczalna wypełniająca przestrzeń wszechświata, zmysłami nieujęta, z której powstał byt wszelki i której drgania stanowią światło; w chem. płyn bezbarwny bardzo lotny, powstający z działania kwasów na alkohol, używany jako środek orzeźwiający i znieczulający, służy także do użytku technicznego.

Eternizować, łć., uwieczniać.

Eteromanja, gr., blm., manja odurzania się eterem.

Eteryczny, gr., lekki, powiewny, wiotki, subtelny, niematerjalny, nieziemski, delikatny; olejki e-e = ciecze lotne, zawarte w różnych częściach roślin, zwykle silnie pachnące.

Eteryfikacja, łć., zamiana na eter a. estr.

Eteryzacja, łć., usypianie za pomocą eteru, znieczulanie eterem.

Etiud, Etiuda, fr., muz., ćwiczenie, wprawa, egzereycja w formie kompozycji.

Etjologiczny, gr., przyczynowy, będący powodem czego.