Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0875

cza, że oddał, a tamten zaprzecza).

Zabiadać, p. Zabiedać.

Zabić, niedok. zabijać, 1) wbić za co (Z. sobie drzazgę za paznokieć); 2) Z. koniowi za żywe = kując konia, trafić gwoździem w mięso, zagwoździć, zakłóć konia; zabijać komu = zalewać sadła za skórę, doskwierać, dokuczać do żywego; 3) Z. kogo = rznąć, uderzyć, zadać mu raz, cios (zabił go, rznął go przez głowę); 4) sparaliżować, ruszyć (powietrzem, paraliżem zabity); Z. się, np. w nogę = uderzyć się, urazić się).

Zabiedać, zabiadać, zacząć biadać.

Zabiedz, zabiegnąć, niedok. zabiegać, zabiegiwać, 1) Z. kogo = zaskoczyć; wypaść komu (wojna go zabiegła); 2) Z. niedok. czemu, czego = zabiegać, starać się o co; 3) Z. komu, Z. komu w drogę = Z. komu drogę, wybiedz naprzeciw komu; 4) zabiegać złemu, niebezpieczeństwu = zapobiegać.

Zabieglec, ten, co dokąd zabiegł, schronił się, zbieg.

Zabiegły, daleko zapędzony, odległy, daleki (za wschodem gdzieś zabiegłym ostrów się zieleni; sprzągłeś z Meksykiem zabiegłe Japony; na dal swoje zabiegłe posyłamy myśli).

Zabiegłość, rozpasanie, wyuzdanie.

Zabielić, zajaśnieć, zaświtać (czy mu dzień jutro zabieli?).

Zabieliwać, zabielać; Z. się, zabielać się (morza zabieliwają się od flag).

Zabijacz, zabijak, zabijca, zabilca, zabójnik, zabójca, morderca.

Zabijaczka, zabójczyni, morderczyni.

Zabijak, 1) p. Zabijacz; 2) mocarz, bohater.

Zabijarnia, miejsce, gdzie zabijają ludzi.