Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0840

Wyswobodnik, p. Wyświebodziciel.

Wyswor, wysfor, wysworowanie.

Wysycić, nakarmić, nasycić.

Wysypać, niedok. wysypywać, 1) sypiąc wytworzyć, usypać (W. wyspę); 2) sypaniem wypełnić, wyrównać, zasypać (W. rów).

Wysypiać, p. Wyspać.

Wysypywać, p. Wysypać.

Wysys, wysysanie, wyssanie (na W. krwi trzymasz zbójców).

Wysysobeczka, wysysokufa, opój, pijak, wydmikufel.

Wysysokufa, p. Wysysobeczka.

Wysza, p. Wysocza.

Wyszacować kogo = wynicować, wybrać z niego wzorki.

Wyszalbierować, 1) W. co na kim = wyłudzić, wykpić, wymachlować; 2) przewodzić nad kim, W. = dokazywać szalbierstwami.

Wyszalić, szaleństwami wyjednać, wymódz, wymusić (powiat Michałowski na Leszku wyszalili).

Wyszastać, niedok. wyszastywać, 1) W. kogo skąd = z szastaniem wyruszyć, wypędzić; 2) szastając wypłókać, wyczyścić (W. kieliszki z wody, aby prędzej wyschły; złowione ryby W. z mułu).

Wyszastywać, p. Wyszastać.

Wyszcie, p. Wyście.

Wyszczególniać, p. Wyszczególnić.

Wyszczególnić, niedok. wyszczególniać, wyłożyć, wyjaśnić szczegółowo (W. nowy wyraz).

Wyszczerkać, niedok. wyszczerkiwać, wytrysnąć, wyprysnąć, wydobyć się gwałtem (róże z jej ust i purpury żywe wyszczerkają).

Wyszczerkiwać, p. Wyszczerkać.

Wyszczerny, wyszczerzony.

Wyszczerzać i W. się, p. Wyszczerzyć.

Wyszczerzyć, niedok. wy-