Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0716

ty; książki dla uwarowania tęskności).

Uwarowny, uwiarowny, bezpieczny, zabezpieczony (ożenił się, aby był U. od grzechu nieczystości).

Uwartałczany, podobny do wartałki.

Uważacz, uważyciel, ten, co uważa, obserwator, spostrzegacz.

Uważać, p. Uważyć.

Uważenie, uwaga (uważenia godny).

Uważny, 1) ważny, przeważny (uważna przyczyna); 2) wymagający uwagi, namysłu (uważna sprawa).

Uważyciel, p. Uważacz.

Uważyć, niedok. uważać, 1) zważyć ku dołowi własnym ciężarem, przeważyć; 2) do celu = trafić, ugodzić; 3) kogo = uposażyć w powagę, w znaczenie; 4) U. sobie co do kogo = upatrzyć; 4) U. u siebie = rozważyć.

Uwdzięczenie, p. Uwdzięk.

Uwdzięk, uwdzięczenie, umilenie, upiększenie.

Uwiarować i U. się, p. Uwarować.

Uwiarowanie, p. Uwarowanie.

Uwiarewny p. Uwarowny.

Uwiązać, niedok, uwiązywać, 1) opętać (miłością uwiązany); 2) U. w imienie = wprowadzić urzędowo w posiadanie majątku. U. się, okręcić się, zasznurować się, ubrać się (U. się w kabat).

Uwiązywać, p. Uwiązać.

Uwiążczy list = wprowadzający kogo urzędowo w posiadanie nabytej majętności.

Uwiązić, uwięzić.

Uwichlić, uwikłać.

Uwidzialność, uznanie własne, dyskrecja (zostawiono to uwidzialności duchowieństwa).

Uwidzieć, zobaczyć, spostrzedz. U. się, pokazać się, uwidocznić się, ukazać się.

Uwieliczyć, uwielszyć, wynieść, wywyższyć.

Uwielszyć, p. Uwieliczyć.

Uwierać, p. Uwrzeć.

Uwierzliwy, wiarogodny.