się komu = pomagać, służyć, być pożytecznym.
Udzielawać się, p. Udzielać.
Udzielność, skłonność udzielania swego drugiemu.
Udzielny, 1) skłonny do udzielania drugim; 2) oddzielny, osobny, odosobniony.
Udziełać, p. Udziałać.
Udzierka, utarczka, szarpanina, urywanie wroga (U. Kozaków z Turkami).
Uf, ufiec, hufiec, zastęp, orszak.
Ufacić, uchwycić.
Ufale, ufliwie, ufnie.
Ufalić, uchwalić.
Ufałość, p. Ufanie.
Ufały, ufliwy, ufny, zaufany.
Ufanie, ufałość, ufność, nadzieja (U. w kim pokładać).
Ufiec, p. Uf.
Ufigurować, uformować w figurę, ukształtować.
Ufliwy, p. Ufały.
Ugad, odgadnięcie; bez ugadu co nas spotyka = niespodzianie.
Ugadnąć, zgadnąć, odgadnąć (U. przyszłość = przewidzieć).
Ugarać, upalać; U. czem serce = zapalać; U., ugorzyć komu = dopiec, dokuczyć.
Ugasnąć, ustać, skończyć się (swawola ugasła).
Ugęszczać, uczęszczać, odwiedzać co (U. Warszawę = uczęszczać do niej).
Ugłaskawać, ugłaskować, ugłaskiwać.
Ugłaskować, p. Ugłaskawać.
Ugłodzony, zgłodniały.
Ugoda, opłata wymuszona.
Ugodzić komu = dogodzić.
Ugonek, uganianie się, ubieganie się.
Ugorny, ugorowy (rola ugorna; kwiat U.).
Ugorze, obszar, przestrzeń.
Ugorzeć, opalić się na słońcu, opalić się.
Ugorzyć, 1) zostawiać ugorem; 2) p. Ugarać.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0690
Ta strona została uwierzytelniona.
