Przejdź do zawartości

Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0212

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Nadanie, dar, przywilej; pomyślność, powodzenie.

Nadany, 1) udatny, nadobny, ładny; 2) niepomyślny, nieszczęśliwy.

Nadatek, 1) darowizna; 2) sposobność, powód.

Nadawać, obdarować, wzbogacić, nadstawić (pleców); skierować, zwracać; N. się, poddawać się, podobać się; Nadaje się komu, powodzi się, szczęści się.

Nadbaba, prababka.

Nadchramować, p. Nachramować.

Nademdliwać, nademgliwać, omdlewać, słabnąć.

Nademrzeć, nadmierać, nieos. nadmiera mi: zaczynam odczuwać głód; nadmarło mi, odczułem trochę głodu.

Nadert, nader, bardzo.

Nadeście, nadejście.

Nadężyć, nadążyć.

Nadgrobiec, nagrobek.

Nadhołdować, zhołdować, podbić.

Nadistny, wyższy nad wszelkie istnienie.

Nadjać, nadjachać, (nadjał) nadjechać.

Nadjechać kogo, jadąc dogonić.

Nadkidać, nadrzucić, dorzucić.

Nadlegać, nalegać. napierać.

Nadleżeć, należeć.

Nadłazić się kogo, nagnieść, naponiewierać do woli.

Nadłużyć się, zadłużyć się, narobić długów.

Nadmagać, p. Nadmóc.

Nadmiarz, nadmiar; nad miarę, nadmiernie.

Nadmierać, p. Nademrzeć.

Nadmierznąć, nieco obmierznąć.

Nadmleć, nademdleć; nieco omdleć, osłabnąć.

Nadmorzny, nadmorski.

Nadmożony, wysilony nad możność, przeciążony.

Nadmóc, nadmagać, zastąpić, uzupełnić, nadsztukować czym.

Nadnawięcsze, najwięcej.

Nadoba, 1) nadobność, piękność; 2) naczynie.

Nadobie (czes.), sprzęt.

Nadobniczek, nadobniś, człowiek nadobny.

Nadobniczka, nadobnisia, kobieta nadobna.