Przejdź do zawartości

Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0209

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

ka lub przykrywki metalowej.

Munsztułuk, dar za pomyślną nowinę, podarek, nagroda.

Muraśka, mrówka.

Murawnik, murawa.

Murkotać, mruczeć, mamrotać.

Murny, murowny, murowy.

Murzyć, morusać, smolić, walać, brudzić.

Mus, p. Mas.

Musadek, musat (tur.), 1) narzędzie stalowe do ostrzenia; 2) miecz.

Musafirłyk, izba gościnna u Turków.

Musch, p. Mus.

Musić, musił, musieć, musiał.

Musk, muszkatela, wino muszkatelowe.

Mustalik, poseł tatarski.

Musuł (tur)., ogniwko żelazne, z jakich się składa pancerz.

Musułbas (tur.), tkanina bawełniana, używana na podszewkę.

Muszczka, muszka, plasterek czarny na twarzy; filutki z włosów na twarzy.

Muszkatella, gatunek wina z Grecji.

Muszkibada, p. Moskowada.

Muszkietyr, muszkieter, żołnierz uzbrojony w muszkiet.

Muszny, okryty muszkami.

Muszony, przymusowy, wymuszony.

Musztasie (z franc. moustache, wąs), włosy pokręcone, kędziorki.

Musztuk, munsztuk.

Musztułuk, p. Munsztułuk.

Musztyń, muksztyn, talar lub rubel srebrny.

Muślimin, muzułmanin.

Muteta, pieśń.

Mutnia, kłamstwo, oszukaństwo.

Mutyanki, multanka, kobza, duda.

Muzameryt, rozmowa nocna w namiotach beduińskich.

Muzułbos, p. Musułbas.

Muzycki, muzyczny.

Mużdżeg, móżdżek.

Myczka (z niem. Mütze), mycka, mała okrągła czapeczka.

Mydlnisty, mydlasty.