Mietelnictwo, sztuka mietelników.
Mietelnik, linoskoczek, kuglarz.
Mietlić się, p. Mętlić.
Miewidło, mlewo (mielenie, mąka).
Mieździć się, puszczać miazgę, ślinić się, pienić się.
Mięcienki, mięciuchny.
Miękkoliczny, mający miękkie lico.
Miękućki, mięciuchny.
Mięsić, miesić, rozczyniać, wygniatać ciasto.
Mięsopustować, obchodzić mięsopust czyli karnawał; hulać, biesiadować.
Mięspór, nieszpór.
Mięsz, miąższ, gęstość, grubość.
Mięszeć, miąższeć, nabierać miąższu, gęstnieć, grubieć.
Mięszek, mieszek, worek.
Miętczyć, miękczyć
Miętlić, p. Mętlić.
Miętolić, miąć, kruszyć, łamać.
Mięż, mięższ, p. Mięsz.
Mięższeć, p. Mięszeć.
Mięższy, miąższy; grubszy.
Migdał, fircyk, frant, gach, prostak.
Migoć, wilgoć.
Migot, migota, migotanie, blask drżący.
Mijać co, pozbywać się czego, sprzedawać co.
Mikstat, miksztat (z niem. Miethstätte), miejsce, rynek, gdzie się tragarze zbierają.
Mikstatnik, miksztatnik, wynajmujący się do noszenia ciężarów, tragarz.
Milczalnica, cela pustelnika, pustelnia.
Milczana, milczenie; tajemnica, sekret.
Milczastość, milczatość, milczętość, skłonność do milczenia.
Milczasty, milczaty, milczący, skłonny do milczenia.
Milczem, milczkiem.
Milczena, p. Milczana.
Milczęcy, milcząco, milczkiem.
Milić co, lubić, rozkoszować się czym.
Milkliwość, skłonność do milczenia.
Miluchnowienny, wiejący mile, miłowiewny.
Miłosierdny, miłosierny.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0199
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.