Przejdź do zawartości

Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0196

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

rzały; 2) silny, tęgi, mocny.

Mężobójski, mężobójczy, morderczy.

Mężona, meżowa, mężyca, mężyna, niewiasta dzielna, odważna, bohaterka.

Mężyć, wydawać za mąż, swatać; M. się, żenić się.

Mężyna, p. Mężona.

Mężysta, p. Mężata.

Mgławy, łatwo mknący, żwawy, wartki.

Mgnąć, pomknąć, poruszyć; mignąć, mrugnąć.

Mialcza, mielizna.

Mialszy, miałczejszy, mielszy (stop. wyż. od miałki).

Miały, miałki.

Miana, odmiana, zmiana.

Mianie, mienie, posiadanie; uważanie za co.

Mianowity, 1) wyraźny, stanowczy; 2) znamienity, znakomity.

Miańba, zmienianie się, zamiana.

Miarkowany, miarniuczki, miarny, umiarkowany, mierny.

Miarność, mierność.

Miartwy, martwy.

Miasto, miejsce.

Miaszkanie, mieszkanie.

Miaukać, żebrać.

Miawczeć, miarczeć, mrawczeć, mramczyć, miauczeć.

Miazdra, 1) błonka, skóra, naskórek; 2) cera.

Miąsz, miąż, miąższ, gęstość, objętość.

Miąszeć, miąższeć, zgęszczać się, grubieć.

Miąszy, miąższy, gruby, gęsty.

Miąższość, grubość, gęstość.

Michałki, drobnostki, błahostki, drobiazgi; drobne hausty, łyki.

Midera, ruina, upadek.

Miderja, zmarnienie.

Miech, w wyr.: w miech włożyć piszczeli: przestać mówić, umilknąć, ustąpić, spokornieć (dudy w miech!).

Miechcić się, migotać, błyszczeć.

Miecherz, p. Mechera.

Miechowita, bożogrobiec, zakonnik lub rycerz Grobu Pańskiego (w Miechowie).

Miechtać, zmiatać.

Miecić, mać, miewować, mieć, miewać.