Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0168

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

Kuran, kurhan, mogiła.

Kurbanić, krzywić, marszczyć, grubić.

Kurcjanie, dworzanie, szlachta.

Kurcz, p. Pokurcz[1].

Kurczawy, 1) kurczowy; 2) cierpiący na kurcze.

Kurdesz (z tur. kardàsz, brat), 1) braterska przyjaźń; piosenka, śpiewana przy kielichu; 2) dawny taniec polski.

Kurdowaty, nizki, karłowaty.

Kurdwan, kurdyban, p. Korduan.

Kurdybannik, p. Kordybanik.

Kurencja, kurs (pieniędzy).

Kurenny, koszowy, kozacki.

Kureń, chata kurna, dymna; obóz, pułk kozacki.

Kurfirst, kurfierst, kurfirszt, elektor, jeden z siedmiu książąt Rzeszy niemieckiej, obierających cesarza.

Kurgiewer, rodzaj białej broni.

Kurhan, kuran, kopiec, mogiła.

Kurniawa, zawierucha, zadymka.

Kuropłoch, kuropłosz, kuropatniczek, 1) tchórz, udający zucha; lekkoduch, pędziwiatr; 2) handlujący drobiem; sługa, doglądający kur.

Kuropój, kur, kogut.

Kuroślep, kurza ślepota, ślepota zmierzchowa, niedowidzenie o zmierzchu.

Kurowa śklenica, duży kufel.

Kurp, kurpiel, łapeć, chodak, kierpeć.

Kursyr, kursor, posłaniec, listonosz

Kurśnirz, kuśnierz.

Kurta, kusy.

Kurtyzan, p. Kortezanin.

Kurtyzana, kurtyzanka, kurtyzantka, kortezana, zalotnica, nierządnica, dama z półświatka.

Kurtyzanować, p. Kortezjować.

Kurulny, krzesło kurulne, krzesło wyższych dostojników rzymskich w senacie.

Kurwatura (łac.), pastorał biskupi.

  1. Przypis własny Wikiźródeł Błąd autorów; odwołanie do hasła, które w tym słowniku nie istnieje. Zobacz to hasło w Encyklopedii staropolskiej i w Słowniku ilustrowanym języka polskiego.