Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0135

Kacerny, kacerski, heretycki, sekciarski; szkodliwy, okrutny; przeklęty.

Kacerować, kacerzować, nazywać kogo kacerzem.

Kacerzstwo, kacerstwo, herezja.

Kaciała, kaczała, 1) duży brzuch; człowiek otyły; 2) niezdara.

Kaczerny, kacerski.

Kaczornik, kojec kaczy.

Kać się, p. Kaić się.

Kadja, kady, sędzia turecki.

Kaducznik, przywłaszczyciel cudzego majątku prawem kaduka, t. j spadku bezdziedzicznego i beztestamentowego.

Kaduk (z łac. caducus), 1) spadek bezdziedziczny i beztestamentowy; prawo dziedzictwa do dóbr tego rodzaju; 2) padaczka, epilepsja; 3) djabeł, zły duch.

Kady, kędy, dokąd, gdzie, byle gdzie; gdy.

Kadzidlnia, kadzidlnica, kadzielnica.

Kadzilnik, kleryk trzymający świecę podczas mszy.

Kafa, kawa.

Kafar, skała wystająca z morza.

Kaftyrek (franc.), imbryk do kawy.

Kagan, kaganiec, świecznik.

Kaić się, kać się, wystrzegać się, pilnować się.

Kaimcanin, łotr zakamieniały.

Kaj, gdzie.

Kajać się czego a. czemu, żałować czego, pokutować za co; K. się, nad kim: litować się; K. się czym, w czym, z czego: brać z czego wzór; K. się czym czego: wymawiać się czym od czego.

Kający, żałujący, pokutujący.

Kajniebądź, gdziekolwiek.

Kajniekaj, gdzieniegdzie.

Kajś, gdzieś, dokądś.

Kak, jak.

Kaki, jaki.

Kakie, kako, jak, jako.

Kakoćkoli, jakkolwiek, chociaż.

Kakokole, kakokoli, kakole, kakoli, jakkolwiek.

Kakoż, jakże.

Kalabrak, d. gra w karty.