Dołoma, dołoman, p. Dolman.
Dołoń, rodzaj sukni.
Dołożliwy, dołożny, dokładny, należyty.
Dołożyć, dokładać kogo, przekonać; d. komu = dowieść; d. czego = potwierdzić; d. się kogo = poradzić się kogo, zasięgnąć od kogo wiadomości.
Dołuba, dno rydwanu.
Dołupić komu, wytłuc kogo.
Doma, w domu, u siebie; d. być = być przy zmysłach.
Doma, dach płaski.
Domaczy, domowy, niedziki, swojski, łaskawy.
Domak, domowy, domownik; krajowiec; domator, zasiedziały w domu; człowiek prywatny.
Domalegaj, domator, piecuch.
Domarad, tęsknica za domem, nostalgja.
Domczek, dom, domik.
Domężna, panna na wydaniu.
Domieszkać się, doczekać się.
Domieścić, domieszczać, przyjąć do mieszkania, umieścić; domieszczać, kogo czego nabawić.
Domiszczko, dom, domek.
Domnić się, domniwać się, domnimawać się, domniemać się, domniemywać się.
Domniemawacz, domnimacz, ten, co się domniemywa; znawca.
Domostróż, stróż domowy.
Domostwo, gospodarstwo domowe.
Domowiec, domowit, przyjaciel domu.
Domowny, domowy.
Domyślawać się, domyśliwać się, domyślać się.
Doniekąd, do jakiegoś czasu.
Donieść, donosić, czego albo czemu, wystarczyć, dorównać, podołać, mierzyć się.
Doniżyć, zniżyć do reszty, pognębić.
Donużyć, donużać, domęczyć, domordować.
Dooki, dotknięty zezem zbieżnym.
Dopier, dopierno, dopierz, dopirko, dopirto, dopiro, dopiero; dalej a dalej, nadto.
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0074
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.