mać z kim bando = mieć z kim konszachty, być w porozumieniu.
Bandoch, bandos, żniwiarz najemny z dalszej okolicy.
Bandolet (franc.), 1) pas rzemienny przewieszony z ramienia, utrzymujący pałasz; 2) gatunek broni palnej.
Bandycja (franc.), banicja, wygnanie z kraju.
Bandysować, banitować, wygnać z kraju.
Baner, ganek, altanka.
Banialuka, książka bez sensu, brednie, androny, niedorzeczności.
Baniowe, opłata na korzyść miasta od bani (alembiku) wódki.
Banit, banita, wygnaniec, wywołaniec, wyświecony.
Bankarz, bankierz, bankier.
Bant (z niem.), opaska, obręcz.
Barać, odrzucać, opierać się.
Baraniec, baranczek, baranek.
Baranczy, barani.
Baraszki, żarty, figle, zbytki.
Baraszkować, stroić żarty, figle.
Baraśne (tatars.), faktorne, datek za stręczenie.
Baraśnik, bareśnik, barysznik, stręczyciel, faktor, pośrednik.
Baraterja (włos.), czyn nieprawy kapitana okrętu na szkodę właściciela; szacherka.
Barbet (franc.), część ubioru głowy zakonnicy.
Barczeć, szumieć, szeleścić.
Bardela (franc.), siodło uplecione z samej słomy, grubym płótnem obszyte, do objeżdżania źrebców służące.
Bardon (czes.), lutnia, lira.
Bardysz, berdysz (śr. łac.), kij z siekierką, nakształt halabardy.
Bardyzana, bardyzan (śr. łac.), spisa z bartą, na długim drzewcu osadzona, halabarda.
Barkmistrz, bachmistrz (niem.), dozorujący nad robotami w kopalni soli.
Barkracht, barkaft (niem.),
Strona:M. Arcta Słownik Staropolski.djvu/0035
Wygląd
Ta strona została uwierzytelniona.