Strona:Lutnia. Piosennik polski. Zbiór trzeci.djvu/310

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
290

Wrogów zmożem, nie nas oni,
I nie pójdziem na ich łup!

Do broni bracia, do broni!
Niechaj miecz zemsty, tych krew
W odmęt wód Bałtyku roni,
Co szli świętym prawom wbrew!

Do broni bracia, do broni!
Dobrą sprawę wesprze Bóg!
On nas swą tarczą zasłoni,
A przed tą pierzchnie nasz wróg!

Do broni bracia, do broni!
Niechaj ten głos w Carski gród,
Niechaj w uszy Króla dzwoni,
Że praw swych żąda nasz ród!

Do broni bracia, do broni!
To jest hasło — to nasz głos!
Orzeł biały — do Pogoni
O Ojczyzny idzie los!

Bard nadwiślański z 1832 r.