Strona:Ludwik Jenike - Jan Feliks Piwarski (wspomnienie pośmiertne).djvu/9

 „Z taką szlachetną, pełną poświęcenia postacią trudno się dziś gdzie spotkać; więc tém wyżéj cenimy zasługi Piwarskiego, zasługi które położył nie na tém jedném tylko polu, a cośmy tu powiedzieli, jest jeno bladém odbiciem téj szczeréj wdzięczności, jaką serca wszystkich jego uczniów są przepełnione.”
 Na tych słowach, tchnących prawdą i uczuciem, kończymy charakterystykę Piwarskiego jako człowieka i nauczyciela, a przechodzimy do szczegółów jego życia i zawodu publicznego.
 Jan Feliks Piwarski urodził się d. 20 listopada 1794 r. w b. województwie lubelskiém. Ukończywszy nauki szkolne w Galicyi, kształcił się początkowo w sztuce pod kierunkiem Richtera, znakomitego wtedy artysty. Służbę rządową rozpoczął w r. 1816, jako kancellista w biurze kommissyi sprawiedliwości. Ówczesny prezes senatu i minister oświecenia, Stanisław Potocki, oraz minister stanu Stanisław Staszic ocenili wkrótce zdolność i gorliwość młodego pracownika, i skutkiem tego już w roku 1818 mianowany został konserwatorem gabinetu rycin przy publicznéj bibliotece warszawskiéj, któréj był zarazem sekretarzem. Znakomity ten gabinet utworzony głównie z darów króla Stanisława Augusta i ministra Stanisława Potockiego, ś. p. Piwarski własnoręcznie urządził i uporządkował, a obok tego, wspólnie z Adryanem Krzyżanowskim, Linde’m, Brodzińskim i wielą innmi, był współpracownikiem „Gazety literackiej“,