Strona:Lucjan Siemieński-Portrety literackie.djvu/253

cznym księżniczki; takie pokrewieństwo jest przecież bardzo zaszczytne.
 „— Nieprzeczę; z tém wszystkiem Czartoryscy są rodziną prywatną...
 „— Być może; ale należą do najpierwszych magnatów swego kraju.
 „— To prawda; jednakże....
 „— Księżniczka, taka urocza....
 „— Wiem o tém.
 „— I czyż więcéj potrzeba? kochają się, są szczęśliwi, aż miło patrzeć.
 „Księżna coraz bardziéj była wzruszoną.
 „— Ależ to takie młode!
 „— Książe Ludwik także nie stary.
 „— W tém też największe nieszczęście! pobrało się dwoje dzieci. Zresztą mój wuj, król Fryderyk, wiesz jak nielubi czułości; miłość go żadna niewzrusza. Przedewszystkiem chce on uszanowania i posłuszeństwa — zobaczysz że niedaruje im tego.
 „— Jeżeli księstwo przebaczycie, to i on przebaczy.
 „— Mój mąż bardzo rozjątrzony.
 „— Pani!....
 „— Cóż takiego?
 „— Powtarzaj mu ciągle o Jagiellonach, o wdzię-