cną i mniej minioną, niźli w dniach innych. A przekonanie to jest tak zakorzenione w człowieku, że wydaje się trudnem do uwierzenia, iż rocznica jest równie obca danej sprawie, jak każdy inny dzień. Stąd obchodzenie coroczne wybitnych pamiątek, tak religijnych, jak społecznych, tak publicznych, jak prywatnych, rocznic urodzin i śmierci drogich osób i tym podobnych, było i jest wspólne wszystkim narodom, które mają lub miały pamiątki i kalendarz. I zauważyłem, badając rozmaitych ludzi w tej kwestyi, że wrażliwi i samotnicy lub przywykli do wewnętrznych rozmów, zazwyczaj bardzo pilnie przestrzegają rocznic i żyją, żeby tak rzec, wspomnieniami tego rodzaju, zawsze cofając się w przeszłość i mówiąc do siebie: w dniu roku takim, jak dzisiejszy, zdarzyło mi się to lub owo.
Niemałem byłoby to nieszczęściem dla wychowawców, a zwłaszcza dla rodziców, gdyby pomyśleli to, co jest najzupełniejszą prawdą, że ich dzieci, jakiekolwiek dostało im się usposobienie i jakikolwiek trud, staranność i koszta wyłożyło się na ich wychowanie, w późniejszem zetknięciu się ze światem prawie niewątpliwie, jeśli ich śmierć przedtem nie zabierze, staną się nicponiami. Możeby to powiedzenie było lepsze od owego, którem Tales zapytany przez Solona, czemu się nie żeni, odpowiedział wskazując na niepokoje rodziców spowo-
