dząc fakt, przyznają mu słuszność i nazwą go mądrzejszym lub doświadczeńszym od siebie. Albo zaprzeczą faktowi, albo przepowiedni, lub też będą dowodzili, że one różnią się w okolicznościach, lub w jakiśkolwiek inny sposób znajdą przyczyny, któremi będą usiłowali przekonać siebie i drugich, że ich mniemanie było słuszne, zaś przeciwne fałszywe.
O większości ludzi, którym powierzamy kształcenie dzieci, wiemy z pewnością, że nie byli kształceni. Przytem nie wątpimy, że nie mogą dać tego, czego sami nie otrzymali, a czego się w inny sposób nie nabywa.
Zdarzają się takie czasy, które, żeby zamilczeć o reszcie, w sztukach i naukach ważą się czynić wszystko, dlatego, że nic czynić nie umieją.
Ten, co z trudem i cierpieniami, lub choćby tylko po długiem oczekiwaniu, osiągnął jakieś dobro, skoro zobaczy, że drudzy osiągają to samo dobro z łatwością i prędko, w rzeczywistości nie traci nic z dobra, które posiada, niemniej jednak jest mu to, rzecz prosta, bardzo przykre. W wyobraźni jego bowiem dobro otrzymane maleje przesadnie, skoro dostanie się komuś, co dla osiągnię-
