Nenío hóma éstas al mi frémda.
Neni-o (nenijo bez j).
Tíal mi ánkaŭ lernos.
Ti-al
Mi lernos la bélan língvon internacían Esperánto.
lingwon internaci-an
Akcent pada zatem na przedostatnią zgłoskę: ĉevá-lo koń, episkó-po biskup, printém-po wiosna, mi-a mój (nie mja), án-kaŭ także, pátroj ojcowie, naród nacio (nie nacjo lecz naci-o).
Pátro ojciec, tablo stół, forto siła, multo
wielka ilość, mnóstwo. Wszystkie rzeczowniki kończą się na o.
Patra ojcowski, tabla stołowy, forta silny,
multa mnogi, liczny, bona dobry. Wszystkie
przymiotniki kończą się na a.
Patre po ojcowsku, forte silnie, multe licznie,
wiele, bone dobrze. Przysłówki zatem kończą
się na e.
Ami kochać, vidi widzieć, esperi spodziewać się, trinki pić, vivi żyć[1]. Czasowniki w trybie bezokolicznym kończą się na i.
W jęz. esperanckim, jak z tych przykładów widzimy, można z jednego słowa tworzyć inne przez usunięcie jednej końcówki, n. p. o a zastą-
- ↑ Wszystkich słówek tu znachodzących się należy się wyuczyć, gdyż nie powtarzają się w spisie alfabetycznym.
