Po nauczeniu się hymnu: „Levu kuraĝe” uczący się przystępuje do następnej pieśni: „El nia sango...”
El = z (z czego?). Mi venas el Varsovio = przybywam (skąd? z czego?) z Warszawy. Lokomotivo estas farita el fero = lokomotywa jest zrobiona (z czego?) z żelaza. W połączeniu z czasownikiem el stanowi przedrostek: wy. Np. iri = iść, chodzić. Eliri = wyjść, wychodzić.
Nie mięszać el z kun. El = z (skąd? z czego?) Kun = z (z kim? z czem?) Np.: mi iras el urbo — idę (skąd? z czego?) z miasta. Mi iras kun kamarado = idę (z kim?) z towarzyszem.
Nia = ni+a. Ni = my, nia = nasz, nasza, nasze.
Sango — patrz wiersz 14.
Flui = płynąć.
Lago = jezioro. Por. polskie laguna.
El nia sango fluas lago, = Z naszej krwi płynie jezioro (czyli krwi naszej upłynęło tyle, że z niej powstało jezioro).
Dla ułatwienia zmienimy sobie porządek wyrazów: Ni ploris maron da larmoj.
Plori = płakać. Ni ploris = płakaliśmy (wypłakaliśmy) — czas przeszły.
Maro = morze. Por. marynarz. Maro+n (4-ty przypadek — kogo? co?) = morze. Wypłakaliśmy (kogo? co?) morze = ni (el)ploris maron.
{{roz|Larmo]] = łza. Larmo+j (l. mnoga) = łzy.
Maro da larmoj = morze (czego?) łez. Znamy już de (por. wiersz 6). Da używa się też dla 2-go przypadku, ale po wyrazach oznaczających ilość, miarę (ilość kogo? ilość czego?). Np. litr (ilość — kogo? czego?) wina = litro da vino. Setka (ilu — kogo? czego?) ludzi = cento da homoj. Maro da larmoj = morze (miara — czego?) łez.
Da larmoj maron ploris ni = Wypłakaliśmy morze łez.
Sed = ale, lecz. (Wiesz już).
Veni = przychodzić.
