Strona:La Rochefoucauld-Maksymy i rozważania moralne.djvu/81

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
358.

Pokora jest istotnym probierzem cnót chrześcijańskich; bez niej zachowujemy wszystkie wady, osłonione jedynie pychą, która kryje je innym, a często i nam samym.

359.

Niewierność powinnaby gasić miłość; nie powinnibyśmy być zazdrośni, skoro mamy powód do tego. Jedynie osoby, które nie dają przyczyn do zazdrości, godne są aby być zazdrosnym o nie.

360.

Najmniejszą niewierność względem nas samych bierzemy za złe o wiele więcej, niż największą względem drugich.

361.

Zazdrość rodzi się zawsze z miłością, ale nie zawsze z nią umiera.

362.

Większość kobiet opłakuje tak mocno śmierć kochanków nie tyle iżby ich kochały, ile aby uchodzić za godniejsze kochania.

363.

Gwałt, jaki nam zadają inni, często jest mniej dotkliwy, niż gwałt jaki zadajemy sami sobie.

364.

Ludzie wiedzą, że nie trzeba zbyt wiele mówić o swej żonie; ale nie dość wiedzą, że jeszcze mniej należałoby mówić o sobie.

365.[1]

Są przymioty, które wyradzają się w wady, o ile są wrodzone, i inne, które nigdy nie są doskonałe, o ile są nabyte. Trzeba, naprzykład, aby rozum wpajał nam oszczędność naszego mienia i ufności, a trzeba, przeciwnie, aby natura dała nam dobroć i męstwo.

  1. Vauvenargues: „Nasze przymioty nabyte są wraz i doskonalsze i ułomniejsze niż przymioty naturalne“.