Ta strona została uwierzytelniona.
338.
Kiedy nienawiść jest zbyt gwałtowna, stawia nas niżej tych, których nienawidzimy.
339.
Odczuwamy dolę i niedolę jedynie w stosunku do naszej miłości własnej.
340.[1]
Zazwyczaj dowcip kobiet służy raczej do umocnienia ich szaleństwa niż rozsądku.
341.[2]
Żądze młodości nie o wiele bardziej są przeciwne zbawieniu niż letniość starców.
342.
Akcent stron, w których się człowiek urodził, zostaje w umyśle i w sercu, jak w mowie.
343.[3]
Aby być wielkim człowiekiem, trzeba umieć korzystać z całego swego szczęścia.
344.
Większość ludzi ma, jak rośliny, ukryte właściwości, które ujawnia przypadek.
345.
Okoliczności dają nas poznać innym, a bardziej jeszcze samym sobie.
346.[4]
Niema mowy o prawidłach w umyśle ani w sercu kobiety, o ile temperament jej nie jest z niemi w zgodzie.
- ↑ dowcip — esprit, inteligencja.
- ↑ zbawieniu — salut. Wyznaję, iż nie dobrze rozumiem sens tego słowa. Staff tłumaczy je przez „zdrowie”, ale nie godzi się z tem następujący warjant tej myśli: La jeunesse est souvent plus près de son salut que les vieilles gens.
- ↑ szczęście — fortune, los.
- ↑ Vauvenargues: „Kobiety mają przeważnie więcej próżności niż temperamentu, a więcej temperamentu niż cnoty”.
