Ta strona została uwierzytelniona.
29
98.[1]
Każdy mówi dobrze o swojem sercu, a nikt nie ośmiela się mówić dobrze o swoim rozumie.
99.
Ogłada umysłu polega na tem, aby myśleć rzeczy przystojne i wykwintne.
100.[2]
Dworność umysłu polega na tem, aby mówić pochlebne rzeczy w miły sposób.
101.
Zdarza się często, iż coś nastręcza się naszemu umysłowi w postaci skończeńszej, niżby to mógł osiągnąć z wielką sztuką.
102.[3]
Serce wystrychnie zawsze rozum na dudka.
103.
Nie wszyscy, którzy znają swój umysł, znają swoje serce.
104.
Ludzie i sprawy mają swoją perspektywę. Są rzeczy, które trzeba widzieć zbliska, aby je dobrze sądzić, i inne, których nigdy nie sądzimy tak trafnie, niż kiedy jesteśmy zdaleka.
- ↑ La Bruyère powiada (O człowieku, 84): „Ludzie liczą prawie za nic zalety serca, a ubóstwiają przymioty ciała i umysłu: ten, który mówi spokojnie o sobie, nie sądząc aby tem urażał skromność, że jest dobry, stały, wierny, szczery, sprawiedliwy, wdzięczny, nie śmie powiedzieć, że jest dowcipny, że ma ładne zęby i gładką skórę: toby było za śmiało“.
- ↑ La Bruyère: „Zdaje mi się, że grzeczność, to jest niejakie baczenie, aby dzięki naszym słowom i postępowaniu inni byli radzi z nas i z siebie samych“. Zauważymy tu, iż ta wyszukana uprzejmość rodząca się na dworze młodego króla i w salonach, dla pewnych natur równoznaczna jest z fałszem: Konflikt Alcest—Filint w Mizantropie Moliera.
- ↑ Pascal, Myśli: „Serce ma swoje racje, których rozum nie zna“.
