nej produkcji paszy dla zwierząt wydzierżawiono od miasta 30 ha roli. Przez to uzyskano nietylko paszę pierwszorzędnej jakości ale także tańszą, niż od dostawców ziemiopłodów rolnych.
Po ukończone] naprawie budynków i zagród w zwierzyńcu przystąpiono w r. 1923 do renowacji i odnowienia krzeseł i stołów w parku koncertowym. Mimo stałego ubytku szczególnie w starszym zwierzostanie wzrastała ilość zwierząt przez zakup nowych okazów wzgl. w drodze wymiany lub skutkiem własnego przychowku. Tym sposobem przybyło w 1923 r. 160 ssaków i ptaków w 66 gatunkach, a mianowicie lew, tygrys bengalski, para lampartów, szakale, hieny, tapir indyjski, jelenie „Wapiti“, pekari obrożne, kuce afrykańskie i mnóstwo rozmaitego ptactwa do ptaszarni i na stawy.
Wytrwała praca zarządu wydawała coraz to piękniejsze wyniki, a społeczeństwo, dzięki licznym odezwom, prośbom i napomnieniom odnosiło się życzliwie i ofiarnie do swego „Zoologu“. Ten zdrowy objaw szerokich kół obywatelstwa polskiego należy wysoko zapisać w dziejach kultury polskiej, gdy się zważy, że w Niemczech, gdzie zawsze rozwijały się ogrody zoologiczne, ujawniał się ich upadek, kiedy to w pierwszych latach powojennych zamknięto wzgl. zlikwidowano ogrody zoologiczue w Monachjum, Wrocławiu i Hanowerze. Szczególnie r. 1924 zapisał się
Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania416.jpg
Ta strona została skorygowana.
