ne czyniły spustoszenia, klatki stały pustką, a brak funduszów uniemożliwiał uzupełnienie strat. Doszło wreszcie do tego, że z początkiem 1919 r. było zaledwie 243 zwierząt w 75 gatunkach, a całość instytucji wykazywała zupełne zaniedbanie.
W tak opłakanym stanie znajdujący się Ogród Zoologiczny objęło społeczeństwo polskie, gdy w roku 1919 Niemcy ustąpili z zarządu. Nowy zarząd wyłącznie z Polaków złożony, zabrał się szczerze i ochoczo do pracy, aby uchronić zwierzyniec od zupełnej ruiny. W całej pełni usiłowania zarządu poparło miasto Poznań. Bezpośrednie kierownictwo Ogrodu Zoologicznego objął od dnia 1 czerwca 1919 r. Dr. Bolesław Cylkowski. Pierwszem zadaniem polskiego zarządu było podniesienie frekwencji Ogrodu Zoologicznego, późniejszem remont walących się budynków i uzupełnienie zwierzostanu. Zadania te były wobec panujących ogólnych stosunków powojennych i wojny bolszewickiej niełatwe, mianowicie wzrastająca z dniem każdym drożyzna paszy dla zwierząt oraz wysoka robocizna stawiły instytucję przed alternatywą: staranie o rozwój ogrodu — albo likwidacja. Obrano pierwszą możliwość, pomimo, że koszty utrzymania Ogrodu Zoologicznego wzrastały gwałtownie, podczas gdy dochody coraz były słabsze.
Wykazywały to zestawienia budżetowe z lat inflacyjnych. Wystarczy nadmienić,
Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania414.jpg
Ta strona została skorygowana.
