Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania366.jpg

51 — 60 lat i spada potem znowu. Linja jest taka, że u mężczyzn stoją na jednym poziomie grupy a) 31 — 35 lat i b) ponad 60 lat; między temi okresami idzie linja udziału ponad owym poziomem, a w okresie 21 — 30 lat poniżej tego poziomu. U kobiet jest spadek w późnym wieku silniejszy, ale linja biegnie zupełnie analogicznie. Ciekawe są odchylenia w grupach wieku między udziałem w głosowaniu kobiet i mężczyzn. Odchylenia te są minimalne w wieku 40 - 50 lat, to znaczy że udział kobiet jest mniejwięcej równie silny jak mężczyzn, mała też jest różnica udziału w wieku 50 - 60 lat. W innych grupach wieku absencja kobiet od głosowania jest mniejwięcej o 5% większa niż u mężczyzn — chodzi tu o wybory przy znacznej absencji uprawnionych, jak np. wybory do rady miejskiej, — ale z jednym charakterystycznym wyjątkiem. Otóż udział kobiet najmłodszych, w wieku 21 do 25 lat jest nieco większy niż mężczyzn. Że różnica zainteresowania się wyborami zależnie od wieku może mieć znaczenie poważne, wynika z przykładu, że przy wyborach radzieckich w r. 1925 najgorzej głosująca grupa wieku u mężczyzn wykazywała udział w głosowaniu 43% a najlepiej głosująca u mężczyzn 73%.
 Oprócz wieku uchwycić można w statystyce wyborczej, coprawda w ramach bardzo ograniczonych i wielce oględnie, układ wyborców według zawodu. Można tu stosować jedynie najogólniejsze zasady podziału zawodowego. Niepodobna np. oddzielić czeladzi rzemieślniczej od samodzielnych rzemieślników, choć zespoły te mają interesy częstokroć rozbieżne. Przy wyborach radzieckich w r. 1925, które dają najpodatniejsze do wniosków szerszych materiały, było wśród uprawnionych do głosowania robotników i rzemieślników u mężczyzn 25,0 + 28,1, razem 53,1%, urzędników publicznych 13,5%, urzędników prywatnych 13,6%, kupców 7,2%, innych 12,6%. Przy sposobności tej wypada zaznaczyć, że liczba robotników niekwalifikowanych nie przedstawia się w zespole uprawnionych do głosowania silniej aniżeli rzesza pracowników umysłowych, publicznych i prywatnych razem wziąwszy. Stosunek sił zespołów tych jest w poszczególnych okręgach wyborczych bardzo nierówny, w mieście Poznaniu siły te stoją na równi. Trzecim zespołem mniejwięcej liczebnie równym jest warstwa rzemieślnicza razem wzięta, złożona z przedsiębiorców samodzielnych i niesamodzielnych robotników kwalifikowanych. Cała pozostała reszta nie równa się już żadnemu z tych zespołów siłą liczebną. Biorąc do pomocy statystykę zawodową, dojść można, że na niezależnem stanowisku społecznem utrzymuje się ogółem mniej niż 20% ludności dorosłej, t. j. także uprawnionej do głosowania. Udział w głosowaniu poszczególnych grup zawodowych nie wykazuje różnic wybitnych. można jednak stwierdzić, że najżywszy udział wykazują robotnicy i rzemieślnicy, najsłabszy zaś wyborcy bez zawodu. W tej drodze np. powiększają