Strona:KsiegaPamiatkowaMiastaPoznania363.jpg

do rady miejskiej, do sejmu i do senatu oparte są na równych zasadach: wszystkie są powszechne, równe, tajne, bezpośrednie i proporcjonalne, różnice zaś są małe, tak np. przy wyborach do rady miejskiej wymagany jest minimalny czas stałego pobytu w mieście a przy wyborach do senatu jest wyższa granica wieku uprawniającego do głosowania.
 Przy wyborach do rady miejskiej w roku 1921 było uprawnionych do głosowania 92.136 osób, przy wyborach sejmowych w r. 1922 — 97.080, przy senackich 64.832, przy radzieckich w r. 1925 — 115.794, przy sejmowych w r. 1928 — 161.917, przy senackich tegoż roku 96.954. (Co do liczby uprawnionych do głosowania w r. 1928 nasuwają się małe zastrzeżenia, w listach były braki o tyle, że zawierały pewną ilość osób, które Poznań opuściły). W stosunku do całej ludności miasta było zwykle uprawnionych do głosowania w wyborach sejmowych 54 do 60%, przy wyborach senackich odpada trzecia część uprawnionych do głosowania w wyborach sejmowych. Ponieważ w Poznaniu wzrasta głównie liczba ludności starszej przeto procent uprawnionych do głosowania jest coraz większy. Bądź co bądź przypada na ludność w wieku od 21 do nieskończonych 30 lat jedna trzecia wyborców. Ograniczenie prawa głosowania do senatu do dolnej granicy wieku 30 lat stwarza więc warunki dość odmienne.
 Udział w głosowaniu był nierówny. W r. 1921 głosowało 58,5% uprawnionych, w r. 1922 do sejmu 83,3%, do senatu 81,2%, w r. 1925 — 61,2%, w r. 1928 do sejmu 59,6%, do senatu 59,8%. Ponieważ daty z r. 1928 nie są ścisłe, stwierdzić należy, że zainteresowanie przy wyborach do ciał ustawodawczych państwowych jest znacznie wyższe niż przy wyborach lokalnych. Szczególnie wielki był udział głosujących w r. 1922.
 Kobiety stanowią pokaźną większość wśród wyborców. Jest ich 56-58% ogółu uprawnionych do głosowania. Są one jednakże mniej chętnymi wyborcami od mężczyzn, chociaż różnica ta wyraża się w drobnych liczbach stosunkowych. Wśród głosujących było ich w r. 1921 tylko 53,4% a przy następnych głosowaniach 55-57%. Z uprawnionych mężczyzn i kobiet głosowało: w roku 1921 m. 62,5%, k. 55,4%, w r. 1922 do sejmu m. 84,1%, k. 82,7%, do senatu m. 82,5%, k. 80,1%, w r. 1925 m. 63.8%, k. 59,2%. Im słabszy udział ogólny w głosowaniu, tem znaczniejsza absencja kobiet. Mimo to głosów kobiecych zawsze jeszcze jest większość.
 Z pośród dzielnic miasta bierze najżywszy udział w głosowaniu Stare Miasto po prawym brzegu Warty, które zawsze wykazuje największy procent głosujących. Na drugiem miejscu kroczy zwykle Wilda, zsuwająca się niżej przy wyborach do senatu. Trzecie mieisce zajmuje Św. Łazarz z Górczynem, czwarte Stare Miasto lewobrzeżne, ostatnie Jeżyce z Sołaczem. Z dzielnic wcielonych w ro-