72. Marmelada głogowa. Odznacza się ślicznym, ponsowym kolorem, jest więc bardzo ceniona w cukiernictwie. Robi się ją z dojrzałego, starannie wydrylowanego i rozgotowanego głogu, do którego można dodać ćwierć, a nawet połowę masy z przetartych jabłek. Dalej smaży się ją i składa w słoje, jak marmeladę jabłeczną
73. Marmelada ze śliwek. Najładniejsza jest z renklodów i damascenek, gdyż ma śliczny, złocisty kolor, — można, jednak, na nią użyć każdego gatunku śliwek, jakim w danej chwili rozporządzamy. Śliwki, uduszone w oblepionych ciastem garnkach, przecieramy przez sito, smażymy narazie bez cukru. Gdy masa zacznie gęstnieć, dodajemy pół kilo cukru na kilo masy, dosmażamy do takiej gęstości, aby próba na talerzyku się ścinała, poczem składamy, jak każdą marmeladę, w garnki i wstawiamy na noc w ciepły piec, dla uformowania skorupki.
74. Powidła śliwkowe. Powidłami nazywamy marmeladę śliwkową, gotowaną bez cukru. Dojrzałe, nawet przejrzałe śliwki węgierki piecze się w garnkach, lub dusi w dużych rondlach. Przeciera przez sito, poczem całą przetartą masę wkłada w kotły i gotuje na wolnym ogniu, mieszając kopystką od dna. Gdy przy próbie masa tężeje, przekładamy ją w garnki kamienne i wstawiamy jeszcze na godzin kilka do pieca. Używa się takich powideł na pierożki, do sosów i t. p.; są produktem tanim, lecz ustępują pod każdym względem marmeladom cukrowym.
75. Powidła z borówek. Smażą się zupełnie tak samo, jak konfitury, tylko biorąc znacznie mniej cukru: pół kilo na kilo owocu, lub też nawet, jeśli gruszki, które dodajemy, są słodkie — czterdzieści deka na kilo wszystkich owoców razem. Robimy lekki syrop, na wrzący wrzucamy sparzone wpierw na sicie wrzątkiem borówki; gdy się nieco pogotują, dodajemy najpierw drobne i przepołowione gruszki, nakoniec takież obrane i pokrajane na ćwiartki jabłka. Gdy te ostatnie zupełnie zmiękną i nabiorą ładnego, czerwonego koloru, składamy powidła do słojów, dajemy w nich zastygnąć i zawiązujemy pergaminem. Najłatwiejsza do wykonania i najtańsza sałata zimowa do wszelkiego rodzaju mięs, zwierzyny i drobiu.
