Strona:Klemens Junosza Wybór pism Tom V.djvu/46

 — Zapewne, gdyż ta ma jeszcze męża, ale pani Stefania, jej siostra, już go niema — a to źle.
 — Dla niej...
 — Nie, dla pana... od romansu do małżeństwa jeden krok.
 — Doktorze! zapewniam cię uroczyście, ze o kobietach nie myślę...
 — To źle.
 — Więc cóż u licha jest dobrze według pana?
 — Hm... nie wiele mogę wyliczyć... Swoboda dobra, spokój dobry, niezależność dobra, ale małżeństwo...
 — Sam jesteś żonaty...
 — Jestem i to źle, to bardzo źle... Można o kobietach myśleć, można je nawet lubić, ale żenić się, zwłaszcza w pewnym wieku, jest stanowczo źle... Bywajże zdrów panie Dezydery, nie wstawaj jeszcze, poleż, wypocznij, ja cię jutro odwiedzę.
 Tegoż dnia dwa anioły opiekuńcze zjawiły się osobiście w pokoju chorego. Pan Dezydery przyjął je jak najgrzeczniej, za opiekę dziękował, rozmawiał, ożywił się.
 Gdy już wyszły na ulicę, pani regentowa rzekła do siostry:
 — I cóż Stefciu, dziad jeszcze ujdzie, a zakochany w tobie — po uszy!
 — Moja Maniu — rzekła pani Stefania — powiedz mi, czy jutro na spacer włożyć suknię czarną, czy popielatą?
 — W czarnej ci jest cudownie.
 Pani Stefania podziękowała za radę i nazajutrz na spacerze pozwalała się podziwiać w barwach... blado niebieskich.