Strona:Klemens Junosza - Powtórne życie.pdf/61

 — Byłam tego pewna. Co do mnie, od pierwszego rzutu oka wiedziałabym co jest, jak jest, co myśleć i czego się trzymać.
 — Więc niech ciocia jedzie z nami dziś do Osin i bystrem okiem oceni sytuacyę.
 — Właśnie w podobnym celu zaprosiłam cię na rozmowę. — Przystąpię wprost do rzeczy. Gość nasz człowiek tak miły, elegancki, uprzejmy, że szkoda go trzymać w ukryciu. Niech pozna sąsiedztwa a może... Ponieważ dowiedziałam się niechcący, że masz widok na pannę Michalinę, więc możeby go zawieść do Czaplinka, panna Zofia jest ładniejsza i bogatsza od damy twego serca.
 — To rzecz gustu.
 — Zapewne.
 — O ile wiem Oleś nie myśli się żenić.
 — Co to nie myśli?! Musi. Do czego podobne, żeby taki człowiek marnował się
 — Jeżeli mu tak dobrze.
 — Ach Boże! Czyż wy możecie wiedzieć z czem wam dobrze, a z czem źle. Pojęcia żaden z was nie ma
 — Ostatecznie, niech będzie i tak; niech go ciocia swata i żeni, ale mnie pierwiej i niech ciocia jedzie z nami dziś.
 — Otóż nie.
 — Dla czego?
 — Dziś nie mogę. Są powody, których ty nie zrozumiesz, choćbym ci przez cały