Strona:Klemens Junosza - Powtórne życie.pdf/56

ma, który był próżniak, pijak i miał za szerokie rękawy.
 — To doskonale i zapewne przyjąłeś drugiego jeszcze doskonalszego.
 — O nie, sam jestem u siebie ekonomem, we wszystko się wtrącam, robotników doglądam.
 — Ślicznie, brawo, przyjacielu, pańskie oko konia tuczy, mówi przysłowie, chociaż jeżeli mam być szczerym, to muszę przyznać, że te konie, które przysłałeś po mnie na stacyę nie są zanadto spasione.
 — Bo jeszcze za prędko, ale poczekaj kilka tygodni, a przekonasz się.
 — I cóż więcej zrobiłeś?
 — Odnowiłem dom i zarząd gospodarstwa kobiecego powierzyłem ciotce mej, Petroneli, o której słyszałeś zapewne.
 — Ta z pewnością weźmie się do reform.
 — Już się wzięła.
 — A dalej?
 — Dalej, chcę służyć społeczeństwu.
 — W jaki sposób?
 — Zacznę ubiegać się o wybór na sędziego, a w ostatnim razie, choćby na ławnika. Trzeba być czemś, nie prawda?
 — Koniecznie.
 — Wreszcie, ażeby spłacić dług jaki każdy człowiek zaciąga w obec......