Strona:Klemens Junosza - Powtórne życie.pdf/182

na drobne kawałeczki podarte papiery i segregować je na biurku. Szare, bibulaste skrawki nie zawierały w sobie nic zajmującego, szczątki wezwań do sądu, druki zepsute, bilety wizytowe, nareszcie znowuż okrzyk tryumfu wydobył się z piersi pani Adeli.
 — Mamy nowe ślady, zawołała. Tak mamy! Wiadomem już jest imię tej pani: Malwina. Przypomnij sobie dobrze czy wśród znajomych ci osób nie nosi która tego imienia.
 — Ależ tak, kuzynka Mieczysława, śliczna brunetka, podobno niegdyś był nią zajęty i miał się z nią żenić.
 — Bez wątpienia ta sama! Stara miłość nie rdzewieje. Ta pani jest mężatką.
 — Od dwóch lat.
 — No to powinszować szczęśliwemu małżonkowi, spojrzyj na ten kawałeczek papieru, znowuż to samo «las nad rzyką» a fe! To jakaś osoba bez wykształcenia, pisze jak kucharka.
 — Nie może być. Skończyła świetnie pensyę.
 — A jednak patrz: «nad rzyką», a tu podpis «Malwina». Czy znasz charakter pisma kuzynki twego męża.
 — Nie, nie widziałem nigdy jej pisma.
 — Szkoda, ale to zresztą wszystko jedno, jest dowód, jest własnoręczny podpis. Będą