Strona:Klemens Junosza - Powtórne życie.pdf/100

jestem, żeby zmieniać tryb życia, ale przedewszystkiem jak twoje zdrowie, jak się masz?
 — Dobrze.
 — Mizerny jesteś, blady, nie wiem, czy dobrze robisz, że wyjeżdżasz.
 — Trzeba ciociu.
 — I dokąd to, jeżeli wolno zapytać.
 — Do miasta, interesa mam.
 — I tak wystroiłeś się do Berka, czy do Abrama?
 — U doktora będę.
 — U doktora?
 — Tak; nie zaszkodzi, jeżeli się poradzę.
 — Bardzo dobrze, ale to nie tłómaczy twego kostyumu.
 — Nie ma co tłumaczyć, wziąłem pierwszy lepszy, jaki mi się pod rękę nawinął, bez myśli.
 — To źle, że bez myśli, wszystko powinno się robić z myślą.
 — Prawda, ciociu, ale już się przebierać nie będę. Do widzenia.
 — Z obiadem czekać będziemy.
 — Nie trzeba, nie wiem kiedy wrócę.
 — Ta odpowiedź nie podobała się pani Petroneli. Energiczna dama miała szczerą chęć wypowiedzieć siostrzeńcowi stosowną do okoliczności naukę, ale zanim zdążyła