Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom III.djvu/247

ojca i macochę, a później do obowiązku poszedłem i ot tak lata zeszły.
 — Nie wiedziałeś, że ojciec w Latoszynie teraz?
 — Zkąd miałem wiedzieć? Pamiętałem tylko żem się w Lipowicach urodził; ale gdzie te Lipowice są, którędy do nich jechać, tego na dzisiejszy dzień nie wiem i zresztą nie myślę. Tu u nas główny administrator, co nad nami wszystkiemi jest, niemiec, hardy, zły; a znów rządca także niemiec; pędzą do roboty od świtu do zmroku, a jak święto przyjdzie, to posyłają nas za interesami swojemi, to do miasta, to do fabryki, to tu, to owdzie, tak że godziny odetchnienia niema... więc zkąd czas o sobie rozmyślać, albo i Lipowic po świecie szukać?
 — No, już po Lipowicach nic ci teraz, ale Latoszyna musisz poszukać, musisz się ojcu pokazać.
 — Toż ja nie wymawiam się.
 — Bo i nie możesz, mój chłopcze. Pókiś nie wiedział gdzie ojca szukać, toś nie szukał, ale teraz...
 — A może ojciec już o mnie wcale zapomniał?
 — Choćby nawet tak było, to synowskie prawo jest do ojca przyjść, a nie ojcowskie do syna.
 — Ja rozumiem...
 — Bo właśnie i w przykazaniu Bożkiem stoi: czcij ojca twego i matkę twoją, jeżeli chcesz długo żyć na świecie. Tedy mój Wojtusiu kochany, inszego sposobu niema, tylko żebyś do Latoszyna przyjechał i ojcu się pokłonił.
 — Przyjadę.