Strona:Klemens Junosza-Wybór pism Tom III.djvu/188

co w głowie to i w mowie... tedy powiadam ci, Rafale, na ten frasunek, na ten żal, jeszcze sobie po kieliszeczku wypijmy.
 Wziął flaszkę, parę kropel nalał i do Rafała przepił, a jemu zaś kielich całkowity aż po sam wierzch nalał i podał.
 Rafał dobrze już podpiły był, a ztąd jeszcze bardziej do kieliszka się skłaniał.
 Wziął go tedy do ręki, potrzymał moment i patrząc na Zacharyasza, rzekł:
 — Jeśli ty mi przyjaciel, tedy piję... jeżeli wróg, tedy także piję, ale...
 — Ale co?
 — Popamiętasz Zacharyaszu!
 — W rodzie moim zdrajce nie byli i Bóg da nie będą; a skoro cię dobrem sercem częstuję, to pij.
 — Piję.
 — Na zdrowie!
 — Daj Boże zdrowie.
 — Teraz słuchaj. Mówiliśmy o synku, o Wojtusiu twoim.
 — Oho! przepadł ci on sierotka, przepadł...
 — A gdyby, na to mówiący, nie przepadł, gdyby oto kto przyszedł i powiedział: Rafale! twój syn żyje, cóżbyś rzekł?
 — W oczy bym mu plunął i powiedział, że szczeka jak pies.
 — A jakby to prawda była?
 — Jeśli prawda...
 — Tak... jeśli prawda, to co?