Strona:Klemens Junosza-Pająki.pdf/256

 Nie żyją z nikim prawie, od ludzi trzymają się zdaleka, rozrywek żadnych nie znają; myśl ich jednem tylko zajęta, jak rozdzielić zarobek, żeby zadowolnić wszystkich... przyjaciół, a sobie kupić spokój, chociaż na miesiąc.
 Jeden miesiąc spokoju, to bardzo wiele!
 Pewnego razu pan L. B. Hapergeld spostrzegł, że pan Karol bardzo źle wygląda.
 — Co panu jest? — zapytał.
 — Nic.
 — Pan chory jesteś?
 — Chwilowe to osłabienie zapewne.
 — Trzeba się leczyć. Jedź pan gdzie na wypoczynek, to nie drogo kosztuje... Ja panu nastręczę śliczne mieszkanie w Mrozach.
 Widocznie przyszły mu na myśl nauki dziadka, że trzeba czasem dać folgę dłużnikowi dobremu.
 Pan Karol uśmiechnął się gorzko.
 — Ja, wyjechać?
 — Kto panu broni?
 — Pan, drugi, trzeci, piąty...
 — Daj pan pokój, nie narzekaj pan. Masz pan do czynienia z porządnymi ludźmi. Pan mówisz, że oni są lichwiarze. Pan nie znasz jeszcze praw-