Strona:Klemens Junosza-Pająki.pdf/236

 — I bogaty. Ja myślę, że Hapergeldowie dobrze się pożywią. Karawaner też coś dostanie.
 — On? Co on ma dostać? Za co?
 — Przecież zięć; jego żona bierze całą sukcesyę.
 — Moi panowie — rzekł Immerschlecht — za to, co Karawaner dostanie od swojej żony, jabym nie dał złamanego szeląga. Ona mu jeszcze odbierze; ona mu wszystkie klientki poodmawia.
 — Zazdrosna kobieta.
 — A ma szczęście!
 — W czem może mieć szczęście?
 — Takiego ojca mieć, to też szczęście — rzekł Immerschlecht.
 — Ma się rozumieć, skoro zostawia ładny majątek.
 — I jak zostawia, jak dobrze zostawia! Czy wy wiecie, jak on umarł?
 — Jak miał umrzeć? Jak wszyscy.
 — Nie. On umarł cicho, spokojnie, bez żadnego kosztu. Nie zarobił na tem ani doktór, ani apteka, ani felczer. Wczoraj po południu posilił się trochę i usiadł w wielkim fotelu, aby się zdrzemnąć cokolwiek. Zawsze miał taki zwyczaj i w domu nikt