Strona:Klemens Junosza-Pająki.pdf/118

 Nieraz mawiała ona do męża, gdyż była wielka elegantka:
 — Leoś, ja potrzebuję sprawić sobie bardzo ładny kapelusz.
 — Dlaczego nie? Spraw sobie bardzo ładny kapelusz.
 — Ale mnie bardzo szkoda pieniędzy.
 — No, szkoda? To sobie nie sprawiaj kapelusza; mnie też szkoda pieniędzy.
 — Dlaczego ty nie masz nastraszyć twojego pana Karola? Ja będę miała kapelusz.
 — Dlaczego ja go nie mam nastraszyć?
 — Ty go nastrasz.
 — Ja go nastraszę; za parę dni on będzie nastraszony.
 Rzeczywiście, nastraszony, za parę dni przychodził, okup składał i pani Regina paradowała zaraz w nowym kapeluszu.
 Trzeba przyznać Hapergeldowi, że wiedząc doskonale o wszystkich dochodach pana Karola, zostawiał mu z nich akurat tyle, ile mu było potrzeba na bardzo skromne utrzymanie. Tak kazał dziadzio Gancpomader.
 — Wiedz o tem — mówił nieraz do wnuczka — że