Strona:Klemens Junosza-Pająki.pdf/105

 — Gdzie pan widział człowieka, który powoli żąda?
 — Więc dziś?
 — Choćby w tej chwili...
 — Panie, to nie sposób...
 — A co jest pański sposób?
 — Daj pan chociaż trochę czasu, nie jestem przygotowany, nie spodziewałem się.
 — To ja się bardzo dziwię. Przecież pan pisał na wekslu własnoręcznie: „W razie chybienia jednę ratę, cała suma zrobi się wymagalna od jednego razu.“ Pisał pan tak?
 — Pisałem.
 — A dlaczego pan raty nie zapłacił?
 — Boś się pan nie zgłaszał.
 — O co idzie? Ja jestem teraz zgłoszony, zapłać pan ratę i wszystko będzie w porządku, ja nie będę mógł wymagać od pana całej sumy.
 — Ależ pan wiesz doskonale, że ja nie mam czem zapłacić.
 Lufterman wzruszył ramionami.
 — Ja na to nie doktór — odrzekł.
 Pan Karol był przygnębiony; nie wiedział, co