Strona:Klemens Junosza-Nasi żydzi.djvu/46

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.

także budynek, w którym znajduje się łaźnia, oraz pewien rodzaj cysterny, napełnionej wodą, przeznaczoną do kąpieli obrzędowych dla kobiet. Nawiasowo powiedziawszy, nigdy i nigdzie mądra i chwalebna myśl prawodawcy nie była i nie jest tak bezecnie parodyowana, jak tutaj. Mojżesz, niesłychanie dbały o hygienę ludu, który wywiódł z Egiptu i do ziemi obiecanej prowadził, zalecał kobietom izraelskim, w pewnych okolicznościach ich życia, kąpać się „w wodach źródlanych“. Otóż te „wody źródlane“ — to najwstrętniejsza jama, napełniona wodą cuchnącą, zmienianą ledwie raz na kwartał, lub na pół roku[1]. Kobiety żydowskie muszą się w tym brudzie kąpać, dla zachowania zaleconej przez Mojżesza czystości!

Przy łaźni utrzymywany jest stróż chrześ-

  1. Gdyby żydzi ściśle wykonywali przepisy Mojżesza, odnoszące się do czystości ciała — nie byłoby nad nich czystszego narodu na świecie. Mojżesz nakazał im bardzo częste ablucye, mycie rąk po przebudzeniu się, przed modlitwą, przed jedzeniem, po jedzeniu, kilkanaście razy na dzień — ale oni wykonywają to tylko dla formy, wilżą palce w wodzie i są przekonani, że zrobili wszystko, do czego ich prawodawca zobowiązał. Wiadomo powszechnie, jak są brudni i niechlujni.