Strona:Klemens Junosza-Buda na karczunku.pdf/195

 — To moi goście — rzekł — i ja ich przyjmuję...
 — Ale...
 — Wiedz-że o tem, młodziku — rzekł surowo — że tak robić nie godzi się. Przybyłeś, jesteś przyjęty uczciwie i po ludzku, przyjmij, co w domu jest, ale szynku z mego domu nie rób; jeżeli zaś nie smakuje krupnik, który niedawno jeszcze twój ojciec za wielki specyał uważał i chce ci się wina, to idź-że tam, gdzie wino dają, a uczciwych ludzi nie obrażaj.
 Zrobił się wielki szmer w izbie, odezwały się głosy:
 — Wyrzucić go, wyrzucić razem z tym koszem!
 — Pamiątkę mu dać!
 — Niech nie obraża!
 — Wielki pan!
 — A juści, aksamitna lalka!
 — Cicho, cicho! — uspakajał Wincenty.
 Adam zaś, widząc, że niedobrze się dzieje, cofnął się ku drzwiom.
 Janek zbliżył się do niego i rzekł:
 — Parę słów mam do powiedzenia.