Strona:Klemens Junosza-Buda na karczunku.pdf/181

 Żona Wincentego w drugiej stancyi ugaszczała kobiety; była tam także moc wszelkiego jedzenia, góry ciasta, czerwona wódka słodka, właśnie w kobiecym guście, i krupnik, który zarówno mężczyźnie, jak kobiecie, a nawet małemu dziecku idzie na zdrowie i na pożytek.
 Janek dostał się do tego babińca i na uboczu rozmawiał z Hanusią.
 — Śliczna dziś jesteś! — szeptał.
 — Naprawdę?
 — Jak zorza?
 — Eh, gdzietam, tylko jak dziewczyna, która...
 — Co, która?
 — Nie powiem. Zgadnij.
 — Albo ja mogę wiedzieć, co ty myślisz?
 — Czemu kłamiesz? Możesz.
 — Ale dokończ, coś miała powiedzieć.
 — Ano, że jestem, jak dziewczyna, która chciałaby się podobać komuś.
 — I podoba się, oj, jak się podoba!
 — Troszeczkę?
 — Bardzo, Hanusiu, ładniejszej chyba na świecie nie ma.
 — Tak mówisz na żarty.