Strona:Klemens Junosza-Buda na karczunku.pdf/159

godę i żeby, broń Boże, nie dostał uderzenia krwi na mózg.
 Wypadek ten przerwał grę, ale na krótko. Adam spojrzał na zegarek.
 — Dopiero pierwsza — rzekł.
 — Głupia godzina! — zadecydował Ździebełko.
 — Dlaczego?
 — Bo głupia, nie jest ona ani późna, ani wczesna. W długich moich wędrówkach po świecie zdarzało mi się wracać do domu o różnych godzinach, ale o pierwszej nigdy. Spodziewam się, że jeszcze gramy?
 — Naturalnie! Różnice są śmieszne jeden przegrał kilka rubli, drugi wygrał kilka rubli — czy warto trudzić się i marnować noc dla takiego głupstwa?
 — Niech-no ja tylko wygram — rzekł Ździebełko — proces, to nigdy do małej gry nie usiądę. Sensu to niema. Rozumiem dużą stawkę, albo starosta, albo kapucyn.
 — Więc grajmy.
 — Grajmy tylko inaczej. Szkoda czasu.
 — Racya, niech będzie albo tak, albo tak!...