Strona:Karol Wachtl - Spóźnione zaloty.djvu/9

Z Wikiźródeł, wolnej biblioteki
Ta strona została uwierzytelniona.
— 5 —

W drugiej interpretacyi, naszej swojskiej, grać można o wiele swobodniej — rubaszniej; kostyumy też zwyklejsze będą i łatwiejsze: dla Jacentego komiczna kapota, spodnie w kraty, chusta czerwona pod szyją, czapka z daszkiem, oraz laska, chustka i tabakiera; dla Kunegundy: zwykła, byle dostatecznie komiczna suknia naszych kumoszek.
Charakteryzacya: W sposobie francuskim dla Jacentego biała peruka z warkoczem krótkim, twarz blada, oczy podsinione, wpadnięte; dla Kunegundy: biała, wysoko uczesana peruka, twarz silnie malowana, różowana, pełno na niej pieprzyków i “muszek”.
W sposobie swojskim: dla Jacentego charakterystyczna peruka komiczna — siwawa albo łysa, nos czerwony; dla Kunegundy zwyczajna komiczna charakteryzacya starej panny.
Rekwizyta: Jacenty: Chusta kraciasta, tabakiera, laska, bukiecik, Kunegunda: kot, torebka, wachlarz, chusteczka, dwa flakoniki, parę kawałków cukru, karty, taca z butelką wina i dwu kieliszkami.
Scena: Pokój o dekoracyach zwyczajnych z dwojgiem drzwi i oknem, u którego firanki; na scenie, zaścielonej dywanem, stół, kanapka, i parę krzeseł.